เวลากับการใช้ชีวิตของนักศึกษาในเมืองปูเณ่ ตอนที่ 1

เราเคยพูดถึงเรื่องเวลากับการใช้ชีวิตของคนปูเณ่ไปแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้มาพูดถึงชีวิตของนักศึกษาในเมืองปูเณ่กันบ้าง การใช้ชีวิตการเป็นนักศึกษาที่นี่เรียกว่าสบายกว่าบ้านเราเยอะ ในเรื่องของความไม่ต้องรีบร้อน ปกติเวลาทำงานของที่อินเดียจะเริ่มต้นสายกว่าบ้านเรา โดยมากจะเริ่ม 10 โมง หรือ 10 โมงครึ่งเป็นส่วนใหญ่ แต่เอาเข้าจริงๆ กว่าเจ้าหน้าที่จะเริ่มทำงานบางทีก็ปาไป 11 โมง ดังนั้นการติดต่อราชการของที่นี่จึงไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องเร่งมาเร็วๆ เพราะอาจต้องมานั่งคอยเจ้าหน้าที่อีกนาน



ชั้นเรียนก็เช่นเดียวกัน บางทีต้องมารอภารโรงเปิดห้องให้ซะนี่ อีกอย่างคือที่นี่แม้เขาจะทำงานสายกันแต่ก็เลิกงานเวลาเดียวกับบ้านเราคือ 5 โมงเย็น เพียงแต่ว่าเขาทำงานกัน 6 วันต่อสัปดาห์ หยุดวันเดียวคือ วันอาทิตย์เท่านั้น ก็ถือเป็นอันชดเชยกันได้ แถมบางหน่วยงานก็มีการหยุดวันเสาร์ที่สองของเดือนเพิ่มมาอีกด้วย
เมื่อเริ่มต้นสายก็สบายพวกเราล่ะในเรื่องของการหลับนอน สามารถตื่นสายได้ถึง 10 โมง ถ้ายิ่งอยู่หอพักในมหาวิทยาลัยแล้วด้วย ไม่ต้องห่วงว่าจะเข้าคลาสไม่ทัน คนที่เคยชินกับการตื่นเช้าจากบ้านเรา พอมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ยังติดนิสัยตื่นเช้าอยู่ แต่พอตื่นมาแล้วไม่รู้จะทำอะไรบ่อยๆ เข้า ก็เริ่มกระบวนการออซโมซิส ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนเป็นสายไปเรื่อยๆ ตามเพื่อนอินเดียนของเราไปโดยอัตโนมัติ

แต่ถ้าตื่นสายปุ๊บสิ่งที่ติดขัดอันดับแรกก็คือ การต่อคิวอาบน้ำ เพราะเพื่อนๆ แขกของเราใช้เวลาในการอาบน้ำนานพอสมควร โดยเฉพาะสาวๆ แต่ข้อแปลกแตกต่างและน่าทึ่งก็คือ คนที่นี่เขาอาบน้ำกันแค่วันละครั้ง และอาบกันเฉพาะตอนเช้าเท่านั้นทั้งหญิงชาย มีแต่คนไทยนี่แหล่ะที่ใช้น้ำเปลืองกว่าเขา จนเพื่อนแขกสงสัยถามเอาว่า บ้านคุณนี่เป็นยังไงนะ ต้องอาบน้ำกันสองหนต่อวันเลยหรือ? ก็เจ๊ากัน เราก็ทึ่งเขา เขาก็ทึ่งเรา

แต่มันยังตะหงิดๆ หาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมเขาอาบน้ำแค่ตอนเช้าครั้งเดียว แทนที่จะเป็นอาบน้ำตอนเย็นครั้งเดียวก็ยังฟังดูเข้าท่ากว่า เพราะตอนเช้าเรายังเฟรชกันอยู่ แต่ตกเย็นไม่รู้ไปคลุกฝุ่นเจอะอะไรมอมแมมมาจากไหนบ้าง ถ้าเป็นคนไทยเราไม่ได้อาบน้ำตอนเย็นเป็นคันคะเยอกันแน่ แต่อย่างไรก็ตามเพื่อนๆ แขกของเราแม้เขาไม่อาบน้ำตอนเย็น แต่เขาก็ต้องล้างเท้า ล้างมือ ล้างหน้า แปรงฟันก่อนนอนอยู่เหมือนกัน ก็ยังพอรับได้อยู่บ้าง

หลังจากอาบน้ำแล้ว อีกอย่างที่แทบจะอาบด้วยเหมือนกันก็คือ น้ำยาดับกลิ่นกาย ที่นี่เขานิยมใช้แบบสเปรย์กัน ฉัดกันทีกลิ่นทะลุมาถึงห้องข้างๆ จนวิงเวียนกันเป็นแถวโดยเฉพาะถ้าเป็นคนแพ้น้ำหอมแล้วแทบจะต้องหาอะไรมาอุดจมูกเอาไว้ นี่ฉีดตอนเช้ายังไม่เท่าไหร่ ถ้าเป็นฉีดตอนเย็นละก็ยิ่งกว่านี้อีก เพราะมันผสมผสานกันหลายกลิ่นจนหน้ามืดเอาได้เหมือนกัน

ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ไม่ได้มีเจตนาจะมองเพื่อนๆ ชาวอินเดียนของเราในแง่ลบแต่อย่างใดเลย เพียงแต่ต้องการนำเสนอแง่มุมของความแตกต่างทางวัฒนธรรมกับบ้านเราเท่านั้น อาจผสมความรู้สึกส่วนตัวไปนิดๆ หนึ่งบ้าง ก็อย่าว่ากันนะ ส่วนใครจะเห็นแตกต่างก็แย้งเข้ามาได้เลย ส่วนเรื่องราวที่เหลือขอเอาไว้ต่อตอนต่อไปแล้วกันค่ะ